Srebrna suknia Hrabianki Karmeliny

Początek historii tu:
http://allienor.blogspot.com/2014/11/zota-karolcia.html
Jak zwykle zdjęć dużo  i tekstu też, ale w końcu to bajka. Zresztą, zdjęcia okrojone, tekst nie.

Prędko wybiegła z pałacu, bo już  pora była zabrać się do księżycowej sukni.

                   

Całą noc i cały dzień szyła powiewną srebrną tkaninę, 

                 

wykańczała suknie 

                    

i wieczorem robota była skończona, gdy zajechała kareta. I tak jak wczoraj – Karolka narzuciła na siebie suknię, okryła się płaszczem i odjechała.

                           

I tak  jak wczoraj młody Służący zaprowadził ją do przedpokoju i poprosił, aby poczekała.

-         A jak było na wczorajszym balu ? – zapytała Karolka.

-         Król tańczył tylko ze Złotą Księżniczką, przez cały wieczór – powiedział Służący – Nie wiem, czy Hrabianka będzie miała takie powodzenie.

-    A może ? – powiedziała Karolka  i rozchyliwszy płaszcz ukazała mu się błyszcząca jak księżyc o północy.

                 

- Ach, Hrabianko ! – powiedział Służący i ujął jej rączkę i ucałował. – Czy zechcesz mnie uszczęśliwić, Hrabianko  i zatańczyć ze mną?

- Jeśli  Wasza Królewska mość  zechce zatańczyć ze mną, będę szczęśliwa – powiedziała Karolka i uśmiechnęła się uroczo.

           

Więc znów zatańczyli w przedpokoju, a potem usiedli i  opowiadali sobie  wzajem o swoich sprawach.

Karolka Powiedziała Służącemu, że ma lat 19 i pół, że jej matka była pokojówką, a ojciec szewcem. 

Służący powiedział Karolce, że ma dwadzieścia pięć lat, że jego ojciec był introligatorem, a matka – praczką, że sam jest służącym młodego Króla i wróci z nim do jego królestwa, gdy tylko Król się ożeni.

Na to Karolka zamyśliła się, a gdy Służący zapytał, o czym – nie wiedziała sama.

             

Więc Służący ujął jej rączkę  w swoją dłoń i powiedział, że ta rączka  jest śliczna jak promień księżycowy.

  A wtedy  odezwał się dzwonek i Karolka musiała odejść.
Hrabianka Karmelina zachwyciła się suknią i gdy obejrzała wszystkie szczegóły i szczególiki, ubrała się w nią i pospieszyła na salę balową. Karolka zaś szybko ubrała się w swój stary płaszcz i wybiegła prędko z pałacu, aby zabrać się do Tęczowej sukni.

Srebrną suknię Karolki zgłaszam na zabawę do Danusi

Szary kolor bardzo lubię i dobrze się w nim czuję. Jest taki niesamowicie bezpieczny.

Natomiast srebrnego po tej sukience mam na razie dość - srebrne cekiny, koraliki, kamyczki od tego naszywania mienią mi się w oczach. Nie mówiąc już o tym, że co rusz jakiś zagubiony koralik plącze się pod nogami. 

I oczywiście banerek.