Karolcia - sukienka Jaśnie Wielmożnej Panny Lodzi Bambino.

O Karolci było tu:  Złota sukienka , Srebrna sukienka oraz dodatkowo  o Służącym .
Zmieniłam post o Złotej Sukience  - kto czytał, to wie o co chodzi,  jednak jeśli ktoś  chciałby  poznać cała historię, całą bajkę  bez skrótów, może zajrzeć jeszcze raz :)
I już nie będę wycinała tekstu. Myślę, że  zasługujemy na całość bajki.

 

Karolka zaś szybko ubrała się w swój stary płaszcz i wybiegła prędko z pałacu, aby zabrać się do Tęczowej Sukni.
          Siedziała nad nią całą noc i cały dzień, powieki zamykały jej się same, tak były ciężkie, na sercu czuła także jakiś ciężar, ale nie wiedziała dlaczego. Na godzinę przed otwarciem Trzeciego Balu suknia była gotowa i kareta już czekała. Raz jeszcze Karolka włożyła na siebie połyskliwą suknię, okryła się starym płaszczem i kareta powiozła ją do pałacu. 
           I raz jeszcze Służący poprowadził ją do przedpokoju. Tu Karolka padła na fotel, a Służacy stał przed nią bez ruchu. 


            I jeszcze raz Karolka zapytała:
- A jak było na wczorajszym balu ?
- Król tańczył wszystkie tańce ze Srebrną Hrabianką i nie spuszczał z niej oczu - powiedział Służący. - Wydaje się, że Jaśnie Wielmożna Panna Lodzia Bambino nie ma wielkich widoków .
- Nie wiadomo - powiedziała Karolka, al e była  tak zmęczona, ze nawet nie próbowała zrzucić płaszcza i pokazać sukni.
Więc  Służący zrobił to za nią i powiesiła płaszcz na fotelu.

 

A gdy zobaczył Karolkę lśniącą jak tęcza nad ciemną chmurą, padł przed nią na kolana. 
 
- O Jaśnie Wielmożna Panno - wyszeptał. - Czy darujesz mi  jeden taniec, czy darujesz mi wszystkie tańce? 

Ale Karolka pokręciła tylko głową. Była tak zmęczona, że choć próbowała się uśmiechnąć popłynęły z jej oczu ciężkie, kropliste łzy.

Służący nie zapytał jej, dlaczego płacze, bo krople zwykle towarzyszą tęczy, tylko otoczył ramieniem fotel razem z Karolką i ucałował ją. 

 

Jeszcze z tym nie skończył, gdy odezwał się dzwonek i Karolka musiała otrzeć łzy i odejść. 

 

 Jaśnie Wielmożna Panna Lodzia wpadła w zachwyt na widok sukni, a gdy Karolka obróciła się w niej na lewo i na prawo, aby pokazać jak się trzeba w niej poruszać, ubrała się szybko i pobiegła do sali balowej.

Karolka jeszcze usłyszała  westchnienie dworaków na widok tęczowego zjawiska, po czym zawróciła   do pustego przedpokoju, włożyła na siebie swój stary płaszcz i potykając się ze zmęczenia wróciła do pracowni. Niczego nie chciała, tylko położyć się do łóżka i spać, spać, spać.

       Ale w drzwiach natknęła się na Wielką Krawcową. Była bardzo nie w humorze. 

- Myślisz o spaniu ! - zawołała. - Teraz, gdy właśnie sama  Królowa zamówiła u nas na jutro niezrównanej piękności ślubną  suknię dla Królewskiej Narzeczonej ! Ślub odbędzie się o dwunastej w południe. Ach, zastanów się Karolko, zastanów ! Jaka to ma być suknia ?

      Karolce zamajaczyła przed oczami śnieżna, nieskazitelnie biała  suknia i już  zabierała się do wykroju, gdy nagle - przyszło jej coś na myśl. 

- Ale proszę  pani - powiedziała. - Nie mam przecież wymiarów !  Jakże mam skroić tę suknię ! 

- Skrój na swoją miarę - powiedziała Wielka Krawcowa. - Twoja miara jest taka sama jak tych dam.

- A dla której z tych dam ma być suknia ? Jak pani sądzi ? - zapytała Karolka. 

- Tego nikt nie wie. Podobno Króla oczarowała zarówno Słoneczna Księżniczka, jak Księżycowa Hrabianka, a zapewne  będzie także  pod urokiem Tęczowej Jaśnie Panny.

- A w jakim przebraniu był na tych balach sam Król, proszę pani ? - pytała dalej Karolka. Pytała, aby nie usnąć.

- W zupełnie niestosownym dla Króla - powiedziała Wielka Krawcowa. - Król przebrał się za swojego Służącego !

  

W  życiu nie jestem najcierpliwszą osobą, ale naszywanie tęczowych cekinów na gorset ( z tyłu też jest obszyty) nie było jakimś strasznym wyzwaniem. Pracochłonne, ale efektowne. Żałowałam tylko, że nie dałam przezroczystych koralików do ich umocowania - perełki jednak tęczę przysłaniają.

Ci wytrwali,  którzy doczytali, wiedzą, że będzie jeszcze jedna suknia. Jakieś pomysły i propozycje ? Poza tym, że śnieżnobiała  ? 

I bądźmy szczerzy - nie ma mowy, żebym zdążyła do dwunastej z nową sukienką  - to potrafi tylko Karolka.